Afgelopen zaterdag was ik weer even op bezoek bij mijn moeder
en in de vensterbank staat een hele oude foto van ons als kinderen.
Ik zal ongeveer tien jaar zijn op deze foto.
Het is ook een kostbare herinnering,
want hier zijn we nog compleet, met z'n vieren,
ik en mijn drie broer(tjes).
Ik weet nog dat mijn jongste broertje, Jacco,
(toen denk ik een jaar of anderhalf /twee)
het helemaal niet leuk vond.
De andere foto's van hem waren allemaal met flinke traansporen.
Wat was ik gek op mijn kleine broertje;
wat was het fijn om nog een babybroertje te krijgen op die leeftijd ...
Nu is hij ons vooruit gegaan naar de Here Jezus.
Op 21 -jarige leeftijd maakte een auto-ongeluk abrupt een einde aan zijn leven,
maar de dag dat we elkaar weer zullen zien komt steeds dichterbij.
Hoewel de meeste herinneringen vervagen,
zijn er mooie herinneringen die blijven
en waar ik heel blij en dankbaar voor ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten