Johannes 11:25
Vandaag was de begrafenis van mijn oom;
een broer van mijn (overleden) vader.
De laatste van de vier broers.
Ja, er is verdriet om het heengaan vanwege het gemis,
maar wat een vreugde voor zijn vrouw,
zijn kinderen en kleinkinderen,
om te weten dat in Jezus dood niet echt dood is.
Wat een vreugde en dankbaarheid omdat er altijd een weerzien is.
Dankbaar ben ik dat God mij de woorden gaf voor een gedicht,
die mijn nicht voordroeg in de dienst.
Naar: Psalm 68:10 (Onberijmd),
welke veel voor mijn oom betekende.
Langzaam werden zijn krachten minder;
het viel niet altijd mee in die laatste strijd.
Het duurde eigenlijk langer dan hij graag wilde;
hij was er immers klaar voor; zijn hart bereid.
Hij verlangde ernaar om zijn Heer te ontmoeten;
zijn God van heil, zijn Helper in elke nood.
Die hem beloofde volkomen uitkomst te geven,
ja, zelfs bij het naderen van de dood.
Die God, die hem nu dit eeuwig, zalig leven schenkt,
had hem dag aan dag overladen met Zijn gunstbewijzen.
En nu mag hij, Hem, die hoogste Majesteit,
voor eeuwig en altijd met eerbied prijzen.
Nu mag hij voor eeuwig zingen
van Gods goedertierenheid;
de vreugde smaken van
Zijn eeuwige aanwezigheid.
Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij is onze troost in dit verdriet.
Geloofd zij God met diepst ontzag!
Wie op Hem vertrouwt, vergeet Hij niet.
(Ome) Arie v/d Wal
† 14-04-2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten